Basisarts Suzanne

Als kind wist ik al dat ik dokter wilde worden en in het eerste jaar van mijn opleiding dat dit huisarts moest zijn. Dit liep anders dan verwacht en gehoopt. Net voordat ik mijn plek als AIOS aan het Erasmus MC kon innemen kreeg ik een ruggenmerginfarct en raakte ik vanaf mijn navel tot aan mijn tenen verlamd. In korte tijd stond alles op losse schroeven. Ik moest mijn leefstijl aanpassen, een ander huis zoeken, mijn rijbewijs opnieuw halen en het volgen van de opleiding werd ook moeilijker. Inmiddels heb ik mijn draai gevonden in de rolstoel en ben ik blij dat ik oud kan worden met deze diagnose. 

Ik was 23 toen ik mij aanmeldde voor de huisartsopleiding. Omdat dit vrij jong is, werd mij aangeraden om meer ervaring op te doen. Dit deed ik op de spoedeisende hulp in Vlissingen. Het was een leuke en leerzame tijd waar ik een mooi netwerk opbouwde. Toen ik uiteindelijk van start ging aan de huisartsenopleiding zat ik al in een rolstoel. Ik was vastberaden om de opleiding te volgen en af te ronden, ik wilde laten zien dat ik dit kan! Een diploma heb ik uiteindelijk niet gekregen, enkel een certificaat. Ik heb heel wat commissies gezien en ze van veel kunnen overtuigen, maar op het gebrek aan vertrouwen in een solo-reanimatie is het toch stukgelopen. 

Al heb ik geen registratie, ben ik op papier basisarts en zal ik altijd in loondienst blijven, in de praktijk word ik als gelijkwaardig beschouwd. Daar ben ik het team van De Waag, en in het bijzonder praktijkhouders Hanneke Hage en Monique Leenhouts, heel dankbaar voor. Zij staan vierkant achter me en door de fijne en hechte samenwerking kan ik vrijwel alles doen wat de huisartsen doen. Ik wil hier nooit meer weg!

Ik zou sowieso nooit weg willen uit Zeeland. Huisarts zijn in deze regio is namelijk heerlijk divers. Naast de diversiteit in eigen populatie heb je tijdens het zomerseizoen te maken met toeristen. Dat geeft in die periode lekker veel reuring en een soort vakantiesfeer. Daarnaast is  het hier natuurlijk ook heel fijn leven. Ik woon aan de Oosterschelde met de mooiste fietspaden binnen handbereik. Om te genieten van de natuur, maar ook om lekker te racen. Dat doe ik dan ook graag; de paden op met een van mijn handbikes. Heb je zin in drukte, dan kun je die gemakkelijk opzoeken. Die relaxte basis is goud waard. En dat vind ik niet alleen. Ook de kinderen kunnen hier vrij en veilig opgroeien.

Ik kan het iedereen aanraden! Tegen wie twijfelt wil ik zeggen: probeer het eens! Je wordt gegarandeerd verrast.